Τίποτα δε θα ‘ναι όπως πρώτα πια
γέμισαν οι νύχτες από μοναξιά
κι η ζωή μου ξαφνικά βουβάθηκε
κι απ’ τα χείλη μου το γέλιο χάθηκε.
Έφυγες εσύ
κι όλα μοιάζουν
μ’ έρημο νησί
με τρομάζουν
έφυγες κι εσύ
κι η ζωή μου
μια βουβή ταινία
χωρίς ουσία.
Έφυγες
κι όλα μαζί σου φύγανε
βροχή κι αέρας γίνανε
γιατί, πάλι έφυγες.
Όλοι χάθηκαν από προσώπου γης
στα τηλέφωνα δεν απαντάει κανείς
και στο σπίτι μου δεν είμαι μόνος πια
βρήκα για συγκάτοικο τη μοναξιά.
Έφυγες εσύ
κι όλα μοιάζουν
μ’ έρημο νησί
με τρομάζουν
έφυγες κι εσύ
κι η ζωή μου
μια βουβή ταινία
χωρίς ουσία.
Έφυγες
κι όλα μαζί σου φύγανε
βροχή κι αέρας γίνανε
γιατί, πάλι έφυγες.
|
Típota de tha ‘ne ópos próta pia
gémisan i níchtes apó monaksiá
ki i zoí mu ksafniká vuváthike
ki ap’ ta chili mu to gélio cháthike.
Έfiges esí
ki óla miázun
m’ érimo nisí
me tromázun
éfiges ki esí
ki i zoí mu
mia vuví tenía
chorís usía.
Έfiges
ki óla mazí su fígane
vrochí ki aéras ginane
giatí, páli éfiges.
Όli cháthikan apó prosópu gis
sta tiléfona den apantái kanis
ke sto spíti mu den ime mónos pia
vríka gia sigkátiko ti monaksiá.
Έfiges esí
ki óla miázun
m’ érimo nisí
me tromázun
éfiges ki esí
ki i zoí mu
mia vuví tenía
chorís usía.
Έfiges
ki óla mazí su fígane
vrochí ki aéras ginane
giatí, páli éfiges.
|