Γράφω εγώ συνθήματα
γράμματα, μηνύματα
και ούτε μια απάντηση
χρόνια έχω συντροφιά
αντί για σένα μια σκιά.
Μόνη τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα
που κλαίνε σε ζητούν διαρκώς
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι
αχ, τι ζωή παράλογη.
Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ` αυτό τ` αστείο
εγώ για δύο.
Φτιάχνω εγώ καφέ για δυο
και μιλάω στο κενό
σου συζητώ τα νέα μου
σε βλέπω στον καθρέφτη μου
σε νιώθω εδώ συμπαίκτη μου.
|
Gráfo egó sinthímata
grámmata, minímata
ke ute mia apántisi
chrónia écho sintrofiá
antí gia séna mia skiá.
Móni ta megálosa
ta ónira pu málosa
pu klene se zitun diarkós
ma mu lipis díchos állothi
ach, ti zoí parálogi.
Έna astio i zoí
den échi pós, ute giatí
ki egó pu zo keró gia dío
pia de geláo m` aftó t` astio
egó gia dío.
Ftiáchno egó kafé gia dio
ke miláo sto kenó
su sizitó ta néa mu
se vlépo ston kathréfti mu
se niótho edó sibekti mu.
|