|
Όλα δικά σου πάντα τα θέλεις
Χωρίς να δίνεις λογαριασμό
Όλα τα λάθη πάντα εγώ τα πληρώνω
Για να γλιτώσουμε τον χωρισμό
Εγώ να υποχωρώ, εγώ να συγχωρώ
Εγώ μια ζωή να δίνω
Κι εσύ να με πονάς, φαρμάκι να κερνάς
Να μη σε νοιάζει τι θα γίνω
Εγώ να υποχωρώ, εγώ να προσπαθώ
Εγώ την πίκρα σου να πίνω
Κι εσύ ν’ αδιαφορείς, στην άκρη της ζωής
Μονάχη μου τι θ’ απογίνω
Ούτε σε νοιάζει αν υποφέρω
Κι αν μακριά σου θα τρελαθώ
Εσύ μονάχα το σχοινί τεντώνεις
Σε μένα αφήνεις δάκρυα και λυγμό
Εγώ να υποχωρώ, εγώ να συγχωρώ
Εγώ μια ζωή να δίνω
Κι εσύ να με πονάς, φαρμάκι να κερνάς
Να μη σε νοιάζει τι θα γίνω
Εγώ να υποχωρώ, εγώ να προσπαθώ
Εγώ την πίκρα σου να πίνω
Κι εσύ ν’ αδιαφορείς, στην άκρη της ζωής
Μονάχη μου τι θ’ απογίνω
|
Όla diká su pánta ta thélis
Chorís na dínis logariasmó
Όla ta láthi pánta egó ta pliróno
Gia na glitósume ton chorismó
Egó na ipochoró, egó na sigchoró
Egó mia zoí na díno
Ki esí na me ponás, farmáki na kernás
Na mi se niázi ti tha gino
Egó na ipochoró, egó na prospathó
Egó tin píkra su na píno
Ki esí n’ adiaforis, stin ákri tis zoís
Monáchi mu ti th’ apogino
Oíte se niázi an ipoféro
Ki an makriá su tha trelathó
Esí monácha to schiní tentónis
Se ména afínis dákria ke ligmó
Egó na ipochoró, egó na sigchoró
Egó mia zoí na díno
Ki esí na me ponás, farmáki na kernás
Na mi se niázi ti tha gino
Egó na ipochoró, egó na prospathó
Egó tin píkra su na píno
Ki esí n’ adiaforis, stin ákri tis zoís
Monáchi mu ti th’ apogino
|
