Εδώ που τα ‘φερες σχεδόν κατάφερες
σεισμούς, παλίρροιες, εγωιστή μου,
παγίδες έβαλες, να κλαις ανέβαλες,
στιγμή δεν έσπασες εγωιστή μου.
Πριν να κλείσει η πόρτα μου
δείξε την αγάπη σου,
δώσ’ μου ένα δάκρυ σου, εγωιστή μου,
πριν κοπούν τα νήματα,
πριν καούν οι δρόμοι σου,
πες μου τη συγγνώμη σου εγωιστή μου.
Εδώ που φτάσαμε τα τραίνα χάσαμε,
μακριά νυχτώσαμε, εγωιστή μου,
εκεί που πάτησες συντρίμμια άφησες,
φιλιά ερείπια εγωιστή μου.
Πριν να κλείσει η πόρτα μου
δείξε την αγάπη σου,
δώσ’ μου ένα δάκρυ σου, εγωιστή μου,
πριν κοπούν τα νήματα,
πριν καούν οι δρόμοι σου
πες μου τη συγγνώμη σου εγωιστή μου.
|
Edó pu ta ‘feres schedón katáferes
sismus, palírries, egistí mu,
pagides évales, na kles anévales,
stigmí den éspases egistí mu.
Prin na klisi i pórta mu
dikse tin agápi su,
dós’ mu éna dákri su, egistí mu,
prin kopun ta nímata,
prin kaun i drómi su,
pes mu ti singnómi su egistí mu.
Edó pu ftásame ta trena chásame,
makriá nichtósame, egistí mu,
eki pu pátises sintrímmia áfises,
filiá eripia egistí mu.
Prin na klisi i pórta mu
dikse tin agápi su,
dós’ mu éna dákri su, egistí mu,
prin kopun ta nímata,
prin kaun i drómi su
pes mu ti singnómi su egistí mu.
|