Κι απόψε την εικόνα σου τη σπάω κομματάκια
ψηφιδωτό του έρωτα, στης θλίψης τα σοκάκια
κι απλώνω την ανάμνηση χίλια σημάδια σκόρπια
δεν ήμουν άλλος ένας σου, δεν ήσουν όποια κι όποια
Στην εικόνα που σχημάτισα για σένα, όλα ήτανε χαρτιά σημαδεμένα
σε αποκάλυψα και τώρα κινδυνεύω, την αθέατη πλευρά σου τη λατρεύω
τη λατρεύω, τη λατρεύω
Κι απόψε την εικόνα σου, με δέος προσκυνάω
σε σένα εγώ πίστεψα, εσένα καρτεράω
φιλάω την εικόνα σου κι όπως μ’ αντικρίζεις
το έκανες το θαύμα σου, σε είδα να δακρύζεις
Στην εικόνα που σχημάτισα για σένα, όλα ήτανε χαρτιά σημαδεμένα
σε αποκάλυψα και τώρα κινδυνεύω, την αθέατη πλευρά σου τη λατρεύω
τη λατρεύω, τη λατρεύω
|
Ki apópse tin ikóna su ti spáo kommatákia
psifidotó tu érota, stis thlípsis ta sokákia
ki aplóno tin anámnisi chília simádia skórpia
den ímun állos énas su, den ísun ópia ki ópia
Stin ikóna pu schimátisa gia séna, óla ítane chartiá simadeména
se apokálipsa ke tóra kindinevo, tin athéati plevrá su ti latrevo
ti latrevo, ti latrevo
Ki apópse tin ikóna su, me déos proskináo
se séna egó pístepsa, eséna karteráo
filáo tin ikóna su ki ópos m’ antikrízis
to ékanes to thafma su, se ida na dakrízis
Stin ikóna pu schimátisa gia séna, óla ítane chartiá simadeména
se apokálipsa ke tóra kindinevo, tin athéati plevrá su ti latrevo
ti latrevo, ti latrevo
|