Πάντα στο αντίο κλαίγαμε λίγο,
παίζει να πιστεύουμε πως κάτι πιο δυνατό από μας
θα επέμβει,
έτσι συνέβει, έτσι συνέβει,
εγώ κι εσύ σ’ ένα pc που ανάσες κλέβει.
Φίλα με για να ξεφύγω, φίλα με μοναδικά,
ξεκινήσαμε για λίγο κι είμαστε ένα οριστικά.
Πάντα στο αντίο παίζουν λόγια,
ίσως να γυρεύουμε αγάπη,
τι να `ναι αυτό, καινούριο πάλι, ποιος αμφιβάλλει,
όποιος αμφιβάλλει, εσύ κι εγώ, με βλέμμα αργό
στο προσκεφάλι.
Φίλα με για να ξεφύγω, φίλα με μοναδικά,
ξεκινήσαμε για λίγο κι είμαστε ένα οριστικά.
|
Pánta sto antío klegame lígo,
pezi na pistevume pos káti pio dinató apó mas
tha epémvi,
étsi sinévi, étsi sinévi,
egó ki esí s’ éna pc pu anáses klévi.
Fíla me gia na ksefígo, fíla me monadiká,
ksekinísame gia lígo ki imaste éna oristiká.
Pánta sto antío pezun lógia,
ísos na girevume agápi,
ti na `ne aftó, kenurio páli, pios amfiválli,
ópios amfiválli, esí ki egó, me vlémma argó
sto proskefáli.
Fíla me gia na ksefígo, fíla me monadiká,
ksekinísame gia lígo ki imaste éna oristiká.
|