|
Τα χέρια σου αγόρι μου
τα ζωντανά σου χέρια
ρίχτα στεφάνια δροσερά
τριγύρω στο λαιμό μου
Κι από τη νύχτα ως την αυγή
σ’ ερωτικά λημέρια
να σου γελάει η νιότη μου
να λάμπει τ’ όνειρο μου
Είναι αβάσταχτο να φεύγεις
σαν δροσούλα κάθε αυγή
φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο
ολομόναχο στη γη
Τα μάτια σου αγόρι μου
γιατί τα χαμηλώνεις
γιατί πικροχαμογελάς
λιγνό μου κυπαρίσσι
Τον κόσμο τι τον πολεμάς
και τον καιρό μαλώνεις
και είσαι σαν το ναυαγό
κι εγώ το ερημονήσι
Είναι αβάσταχτο να φεύγεις
σαν δροσούλα κάθε αυγή
φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο
ολομόναχο στη γη
|
Ta chéria su agóri mu
ta zontaná su chéria
ríchta stefánia droserá
trigiro sto lemó mu
Ki apó ti níchta os tin avgí
s’ erotiká liméria
na su gelái i nióti mu
na lábi t’ óniro mu
Ine avástachto na fevgis
san drosula káthe avgí
fíla me ki egó ime fíllo
olomónacho sti gi
Ta mátia su agóri mu
giatí ta chamilónis
giatí pikrochamogelás
lignó mu kiparíssi
Ton kósmo ti ton polemás
ke ton keró malónis
ke ise san to nafagó
ki egó to erimonísi
Ine avástachto na fevgis
san drosula káthe avgí
fíla me ki egó ime fíllo
olomónacho sti gi
|
