Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια
ποιες πόρτες θα χτυπάς κι αγάπη θα ζητάς
κι αν έπινα καιρό το δάκρυ σου πικρό
γύρισε πίσω και σε συγχωρώ
Σου ’χω ψωμί ζεστό και γέλιο απ’τον Χριστό
σου ’χω μια αγκαλιά γύρε σαν τα πουλιά
που τρέμουν τη βροχή να βρεις απαντοχή
κι εγώ θα σ’αγαπήσω απ’την αρχή
Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια
οι δρόμοι σου κλειστοί φτωχέ μου εγωιστή
κι απέναντί σου εγώ που κι αν δε σ’ αγαπώ
σαν άνθρωπό μου όμως σε πονώ
Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια
ποιες πόρτες θα χτυπάς κι αγάπη θα ζητάς
κι αν έπινα καιρό το δάκρυ σου πικρό
γύρισε πίσω και σε συγχωρώ
|
Ine polí argá na fígis tóra pia
pies pórtes tha chtipás ki agápi tha zitás
ki an épina keró to dákri su pikró
girise píso ke se sigchoró
Su ’cho psomí zestó ke gélio ap’ton Christó
su ’cho mia agkaliá gire san ta puliá
pu trémun ti vrochí na vris apantochí
ki egó tha s’agapíso ap’tin archí
Ine polí argá na fígis tóra pia
i drómi su klisti ftoché mu egistí
ki apénantí su egó pu ki an de s’ agapó
san ánthropó mu ómos se ponó
Ine polí argá na fígis tóra pia
pies pórtes tha chtipás ki agápi tha zitás
ki an épina keró to dákri su pikró
girise píso ke se sigchoró
|