|
Μην ψάχνεις σαν εμάς να βρεις ούτε μικρούς ούτε μεγάλους
είμαστε αλλιώτικοι εμείς, δεν τραγουδάμε σαν τους άλλους
Εμείς περνάμε απ’ τον κόσμο μοναχοί
και το δικό μας δάκρυ βγαίνει απ’ την ψυχή
Κάθε που σβήνουνε του πόθου οι φωτιές
βρίσκει τα λόγια ο καπνός και τα τυλίγει
γι’ αυτό και λέμε μοναχά με τις ματιές
το σ’ αγαπώ εμείς οι λίγοι
εμείς οι λίγοι…
Όταν απλώνει η βραδιά και η μοναξιά πληγές ανοίγει
όλοι ζητάνε μια καρδιά μα δεν πουλάν καρδιές με ζύγι
Όλοι τριγύρω σου για έρωτα μιλούν
μα πόσοι ξέρουνε στ’ αλήθεια ν’ αγαπούν
|
Min psáchnis san emás na vris ute mikrus ute megálus
imaste alliótiki emis, den tragudáme san tus állus
Emis pernáme ap’ ton kósmo monachi
ke to dikó mas dákri vgeni ap’ tin psichí
Káthe pu svínune tu póthu i fotiés
vríski ta lógia o kapnós ke ta tilígi
gi’ aftó ke léme monachá me tis matiés
to s’ agapó emis i lígi
emis i lígi…
Όtan aplóni i vradiá ke i monaksiá pligés anigi
óli zitáne mia kardiá ma den pulán kardiés me zígi
Όli trigiro su gia érota milun
ma pósi ksérune st’ alíthia n’ agapun
|
