Απέναντί μου, βλέπω τη φωτογραφία
που μου γελάς και γράφεις πάνω σ’ αγαπώ
Επέτειος και απόψε, όπως κάθε χρόνο
επέτειος και απόψε που με βρίσκει μόνο
τέτοια μέρα έπρεπε να σουνα με μένα
και όχι αποτσίγαρα να μετρώ σβησμένα
Απέναντί μου βλέπω τη φωτογραφία
που μου γελάς και γράφεις πάνω σ’ αγαπώ
Θεέ μου πως γίνεται ρωτάω με απορία
σ’ άλλον να λες τη νύχτα αυτή το σ’ αγαπώ
Επέτειος και απόψε σε ένα άδειο σπίτι
και από το τραπέζι το δώρο σου να λείπει
κάτι λίγα πράγματα που ‘χεις ξεχασμένα
τα αγγίζω και πονώ λες και αγγίζω εσένα
|
Apénantí mu, vlépo ti fotografía
pu mu gelás ke gráfis páno s’ agapó
Epétios ke apópse, ópos káthe chróno
epétios ke apópse pu me vríski móno
tétia méra éprepe na suna me ména
ke óchi apotsígara na metró svisména
Apénantí mu vlépo ti fotografía
pu mu gelás ke gráfis páno s’ agapó
Theé mu pos ginete rotáo me aporía
s’ állon na les ti níchta aftí to s’ agapó
Epétios ke apópse se éna ádio spíti
ke apó to trapézi to dóro su na lipi
káti líga prágmata pu ‘chis ksechasména
ta angizo ke ponó les ke angizo eséna
|