Όνειρα κάνω για σένα και πάλι αγάπη μου
και το μυαλό μου έχει μείνει στο χθες κολλημένο.
Ο έρωτας σπίθα φουντώνει γεννιέται απ’ τη στάχτη μου
το ξέρω δε θα ‘ρθεις μα εγώ να φανείς περιμένω.
Επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που πεθαίνω
επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που αγαπώ,
σ’ ό,τι ζήσαμε εμείς δεν μπορώ, δεν μπορώ να σωπαίνω
επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που αγαπώ,
επιμένω…
Όνειρα κάνω για σένα και πάλι αγάπη μου
ατέλειωτους κύκλους σε δρόμους που μ’ έχουν πληγώσει.
Κοιτώ στον καθρέφτη και βλέπω ρυτίδες τα λάθη μου
εκτός από σένα κανείς δεν μπορεί να με νιώσει.
|
Όnira káno gia séna ke páli agápi mu
ke to mialó mu échi mini sto chthes kolliméno.
O érotas spítha funtóni genniéte ap’ ti stáchti mu
to kséro de tha ‘rthis ma egó na fanis periméno.
Epiméno na léo zoí tis stigmés pu petheno
epiméno na léo zoí tis stigmés pu agapó,
s’ ó,ti zísame emis den boró, den boró na sopeno
epiméno na léo zoí tis stigmés pu agapó,
epiméno…
Όnira káno gia séna ke páli agápi mu
atéliotus kíklus se drómus pu m’ échun pligósi.
Kitó ston kathréfti ke vlépo ritídes ta láthi mu
ektós apó séna kanis den bori na me niósi.
|