Όλες οι ελπίδες φύγαν πια για μένα
Κι έμεινα μονάχη πάλι στους καιρούς
Με δυο μάτια από θλίψη φορτωμένα
Κι από δεκαπεντασύλλαβους λυγμούς
Που να βρω κουράγιο τώρα να γυρίσω
Που το σπίτι θα `ναι κρύα φυλακή
Ποιους ερωτικούς ψαλμούς να ψιθυρίσω
Που δε θα ’σαι δίπλα μου ποτέ εσύ
Που να βρω το χρώμα πάλι της φωνής σου
Για να βάψω τον καιρό της ερημιάς
Πως να ζωντανέψω πες μου τη μορφή σου
Αφού ξέρω πως εσύ πια δε μ’αγαπάς
Πάει φύγαν τα πουλιά στην εξορία
Κι η καρδιά μου είναι πάρκο αδειανό
Μες στων τραγουδιών μου ζω την αγωνία
Κάθε μέρα ψάχνω αγάπη για να βρω
|
Όles i elpídes fígan pia gia ména
Ki émina monáchi páli stus kerus
Me dio mátia apó thlípsi fortoména
Ki apó dekapentasíllavus ligmus
Pu na vro kurágio tóra na giríso
Pu to spíti tha `ne kría filakí
Pius erotikus psalmus na psithiríso
Pu de tha ’se dípla mu poté esí
Pu na vro to chróma páli tis fonís su
Gia na vápso ton keró tis erimiás
Pos na zontanépso pes mu ti morfí su
Afu kséro pos esí pia de m’agapás
Pái fígan ta puliá stin eksoría
Ki i kardiá mu ine párko adianó
Mes ston tragudión mu zo tin agonía
Káthe méra psáchno agápi gia na vro
|