Πίσω σου τρέχω σαν αγέρας να σε φτάσω,
σ’ ανωνυμία σε τυλίγω μη σε χάσω.
Όλη την ώρα δίχως λόγο σε γυρεύω,
σ’ ακολουθώ και το κουράγιο μου παιδεύω.
Εσύ αποφασίζεις τι θέλεις, τι νομίζεις,
αν θες με απαρνιέσαι στη στιγμή.
Εσύ αποφασίζεις, αν θες με συνηθίζεις,
αν θες με απαρνιέσαι στη στιγμή.
Κάνω κουμάντο στης δουλειάς τα ραντεβού σου
και καθαρίζω το λεκέ του βραδινού σου.
Για να μη φύγεις όλα ανάποδα τα φέρνω,
δεν τις μετρώ για σένα πόσες πίκρες παίρνω.
Εσύ αποφασίζεις τι θέλεις, τι νομίζεις,
αν θες με απαρνιέσαι στη στιγμή.
Εσύ αποφασίζεις, αν θες με συνηθίζεις,
αν θες με απαρνιέσαι στη στιγμή.
|
Píso su trécho san agéras na se ftáso,
s’ anonimía se tilígo mi se cháso.
Όli tin óra díchos lógo se girevo,
s’ akoluthó ke to kurágio mu pedevo.
Esí apofasízis ti thélis, ti nomízis,
an thes me aparniése sti stigmí.
Esí apofasízis, an thes me sinithízis,
an thes me aparniése sti stigmí.
Káno kumánto stis duliás ta rantevu su
ke katharízo to leké tu vradinu su.
Gia na mi fígis óla anápoda ta férno,
den tis metró gia séna póses píkres perno.
Esí apofasízis ti thélis, ti nomízis,
an thes me aparniése sti stigmí.
Esí apofasízis, an thes me sinithízis,
an thes me aparniése sti stigmí.
|