Δώσ’ μου,
γαρίφαλα φλογάτα,
απ’ τα νιάτα,
που φεύγουν μακριά.
Δώσ’ μου,
τους φίλους πού `χω χάσει
και τα δάση,
που δεν υπάρχουν πια.
Τα χέρια κράτα μου ως το πρωί,
αγάπη δώσε μου, δώσ’ μου ζωή.
Δώσ’ μου το μέλλον γεμάτο φιλιά,
έτσι όπως ήταν παλιά,
έτσι όπως ήταν το μέλλον παλιά,
όμορφο σαν ζωγραφιά.
Δώσ’ μου,
τα μέρη που δεν είδα,
την ελπίδα,
για μια καινούργια γη.
Στο στόμα φίλα με ως το πρωί,
αγάπη δώσε μου, δώσ’ μου ζωή
Δώσ’ μου το μέλλον γεμάτο φιλιά,
έτσι όπως ήταν παλιά,
έτσι όπως ήταν το μέλλον παλιά,
όμορφο σαν ζωγραφιά.
|
Dós’ mu,
garífala flogáta,
ap’ ta niáta,
pu fevgun makriá.
Dós’ mu,
tus fílus pu `cho chási
ke ta dási,
pu den ipárchun pia.
Ta chéria kráta mu os to pri,
agápi dóse mu, dós’ mu zoí.
Dós’ mu to méllon gemáto filiá,
étsi ópos ítan paliá,
étsi ópos ítan to méllon paliá,
ómorfo san zografiá.
Dós’ mu,
ta méri pu den ida,
tin elpída,
gia mia kenurgia gi.
Sto stóma fíla me os to pri,
agápi dóse mu, dós’ mu zoí
Dós’ mu to méllon gemáto filiá,
étsi ópos ítan paliá,
étsi ópos ítan to méllon paliá,
ómorfo san zografiá.
|