Εσύ πονάς για το ψωμί
με δάκρυα το ποτίζεις
αυτή τη γη την αγαπάς
μ’ ιδρώτα τη ραντίζεις
αυτή τη γη την αγαπάς
μ’ ιδρώτα τη ραντίζεις.
Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.
Μπορείς και εσύ αλλού να πας
μα δρασκελιά δεν κάνεις
με το ζουρνά τα δειλινά
πικρά τραγούδια πιάνεις.
Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.
Μα θα `ρθει κάποτε καιρός
αφέντης πια να γίνεις
χωρίς καημούς και στεναγμούς
το ούζο σου να πίνεις.
Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.
|
Esí ponás gia to psomí
me dákria to potízis
aftí ti gi tin agapás
m’ idróta ti rantízis
aftí ti gi tin agapás
m’ idróta ti rantízis.
Su léne lógia trantachtá
ton uranó su tázun
esí mazevis ti sodiá
ke álli stin arpázun.
Boris ke esí allu na pas
ma draskeliá den kánis
me to zurná ta diliná
pikrá tragudia piánis.
Su léne lógia trantachtá
ton uranó su tázun
esí mazevis ti sodiá
ke álli stin arpázun.
Ma tha `rthi kápote kerós
aféntis pia na ginis
chorís kaimus ke stenagmus
to uzo su na pínis.
Su léne lógia trantachtá
ton uranó su tázun
esí mazevis ti sodiá
ke álli stin arpázun.
|