Τα δυο σου μάτια
μια κλειστή στροφή
που μποτιλιάρονται
οι σκέψεις μου τα βράδια
Νιώθω ακόμα των χειλιών σου την αφή
και στο κορμί μου του πόνου τα σημάδια
Μες στα ρολόγια τρέχει ο καιρός
σ’ ένα ποτήρι σε γυρεύω ραγισμένο
δεν έχει άστρα ο δικός μας ουρανός
άλλη μια νύχτα γεννιέμαι και πεθαίνω
Έχεις αλλάξει έχεις αλλάξει πρόστυχα φέρθηκες
κι αυτό μ’ έχει πειράξει
Έχεις αλλάξει έχεις αλλάξει
σ’ είχα πιστέψει μα δεν ήσουνα εντάξει
Τα δυο σου μάτια
της ζωής μου φως
σαν προβολέας
με τυφλώνει ο έρωτάς σου
Σαν μια βουβή ταινία μοιάζει προσεχώς
όλη η ζωή μου αφού δεν ζω κοντά σου
Έχεις αλλάξει έχεις αλλάξει πρόστυχα φέρθηκες
κι αυτό μ’ έχει πειράξει
Έχεις αλλάξει έχεις αλλάξει
σ’ είχα πιστέψει μα δεν ήσουνα εντάξει
|
Ta dio su mátia
mia klistí strofí
pu botiliáronte
i sképsis mu ta vrádia
Niótho akóma ton chilión su tin afí
ke sto kormí mu tu pónu ta simádia
Mes sta rológia tréchi o kerós
s’ éna potíri se girevo ragisméno
den échi ástra o dikós mas uranós
álli mia níchta genniéme ke petheno
Έchis alláksi échis alláksi prósticha férthikes
ki aftó m’ échi piráksi
Έchis alláksi échis alláksi
s’ icha pistépsi ma den ísuna entáksi
Ta dio su mátia
tis zoís mu fos
san provoléas
me tiflóni o érotás su
San mia vuví tenía miázi prosechós
óli i zoí mu afu den zo kontá su
Έchis alláksi échis alláksi prósticha férthikes
ki aftó m’ échi piráksi
Έchis alláksi échis alláksi
s’ icha pistépsi ma den ísuna entáksi
|