Είδα στα μάτια σου να τρέχει ένα δάκρυ
που μ’ αξιοπρέπεια το σκουπίζεις και περνάς
Κι όταν διαβαίνεις το στερνό το σκαλοπάτι
στέκεις για λίγο σιωπηλή και με κοιτάς
Έχεις δικαίωμα να φύγεις ή να μείνεις
και να μη δώσεις πουθενά λογαριασμό
Μη νιώθεις τύψεις για όσα πίσω αφήνεις
πολλά τα λάθη μας, για μένα τα κρατώ
Πήρες το δρόμο μοναχή κι η νύχτα κρύα
και τι δε θα ’δινα μπροστά σου να σταθώ
Να σ’ εμποδίσω πια δεν έχει σημασία
μ’ ένα χαμόγελο κι αυτό το προσπερνώ
Έχεις δικαίωμα να φύγεις ή να μείνεις
και να μη δώσεις πουθενά λογαριασμό
Μη νιώθεις τύψεις για όσα πίσω αφήνεις
πολλά τα λάθη μας, για μένα τα κρατώ
|
Ida sta mátia su na tréchi éna dákri
pu m’ aksioprépia to skupízis ke pernás
Ki ótan diavenis to sternó to skalopáti
stékis gia lígo siopilí ke me kitás
Έchis dikeoma na fígis í na minis
ke na mi dósis puthená logariasmó
Mi nióthis típsis gia ósa píso afínis
pollá ta láthi mas, gia ména ta krató
Píres to drómo monachí ki i níchta kría
ke ti de tha ’dina brostá su na stathó
Na s’ ebodíso pia den échi simasía
m’ éna chamógelo ki aftó to prospernó
Έchis dikeoma na fígis í na minis
ke na mi dósis puthená logariasmó
Mi nióthis típsis gia ósa píso afínis
pollá ta láthi mas, gia ména ta krató
|