Κάνει κύκλο η βροχή…
Απ’ τη μέρα που `χεις φύγει όλο βρέχει
και σε χάνω απ’ την αρχή.
Η αγάπη μας λοιπόν κάτι δεν έχει.
Έχεις φύγει, κι η σκιά σου κάνει κύκλο
σαν τραγούδι και σαν σύνθημα στον τοίχο.
Όταν πονέσεις, έλα πάλι να με βρεις.
Κάνουν κύκλο τα φιλιά
μα δε φτάνουνε στα χείλη τα δικά μου.
Σαν πολύχρωμα γυαλιά
με τρυπάνε απόψε μες στη μοναξιά μου.
|
Káni kíklo i vrochí…
Ap’ ti méra pu `chis fígi ólo vréchi
ke se cháno ap’ tin archí.
I agápi mas lipón káti den échi.
Έchis fígi, ki i skiá su káni kíklo
san tragudi ke san sínthima ston ticho.
Όtan ponésis, éla páli na me vris.
Kánun kíklo ta filiá
ma de ftánune sta chili ta diká mu.
San políchroma gialiá
me tripáne apópse mes sti monaksiá mu.
|