Μανουέλ Ντουάρντε απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι
ίσως ποτέ και να μη δω το πρόσωπό σου
ωστόσο αν κρίνω απ’ το αιμάτινο γραφτό σου
θα πρέπει να ’ναι γιομάτο από λιοπύρι
Ελμπέρτο Κόμπος Παναμέζε αδελφέ μου
ίσως ποτέ να μην ακούσω τη φωνή σου
ωστόσο ασίγαστη θε να ’ναι σαν τη γη σου
αν κρίνω απ’ τα μηνύματα του ανέμου
Ναϊμ Ασχάμπ από τις όχθες του Ιορδάνη
ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι
ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει
Απόψε σμίξαν τις καρδιές μας σ’ έναν έστω
στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες
καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες
απ’ το κομμουνιστικό μας μανιφέστο
|
Manuél Ntuárnte ap’ to Prásino Akrotíri
ísos poté ke na mi do to prósopó su
ostóso an kríno ap’ to emátino graftó su
tha prépi na ’ne giomáto apó liopíri
Elbérto Kóbos Panaméze adelfé mu
ísos poté na min akuso ti foní su
ostóso asígasti the na ’ne san ti gi su
an kríno ap’ ta minímata tu anému
Naim Ascháb apó tis óchthes tu Iordáni
ísos poté ke na mi sfíksume to chéri
ostóso dípla mu agripnái to ídio astéri
pu dípla su agripnái ki aftó mu ftáni
Apópse smíksan tis kardiés mas s’ énan ésto
stigmieo sintonismó ídies elpídes
kathós mas fótizan to drómo i selídes
ap’ to kommunistikó mas manifésto
|