Είναι φορές που τον φοβάμαι τον εαυτό μου
χωρίς κι εγώ να ξέρω αλήθεια το γιατί
Φοβάμαι μήπως και φανεί
έστω μονάχα μια στιγμή
πόσο δεν είμαι όσο δείχνω αληθινή
Και λέω…
Ίσως να φταίει για όλα η μοναξιά μου
Ίσως να `ναι ακόμα και άδικη η καρδιά μου
Μα όταν βλέπω τους άλλους πιασμένους χέρι χέρι
Πως να νιώσω μονάχη μου εγώ το καλοκαίρι
Ίσως να φταίει η ζωή μου που ’ναι άδεια
Που δεν έχουν αστέρια ή φεγγάρια τα βράδια
Και ίσως για όλα αυτά που λέω για παρηγοριά μου
Ίσως να φταίει η μοναξιά μου
Πολλές φορές μονολογώ κι αναρωτιέμαι
αν ξέρουν οι άλλοι πόσο μόνη νιώθω εγώ
Αλλά για να `μαι ειλικρινής
την αγωνία αυτής της φωνής
δεν το πιστεύω πως την άκουσε κανείς
|
Ine forés pu ton fováme ton eaftó mu
chorís ki egó na kséro alíthia to giatí
Fováme mípos ke fani
ésto monácha mia stigmí
póso den ime óso dichno alithiní
Ke léo…
Ίsos na ftei gia óla i monaksiá mu
Ίsos na `ne akóma ke ádiki i kardiá mu
Ma ótan vlépo tus állus piasménus chéri chéri
Pos na nióso monáchi mu egó to kalokeri
Ίsos na ftei i zoí mu pu ’ne ádia
Pu den échun astéria í fengária ta vrádia
Ke ísos gia óla aftá pu léo gia parigoriá mu
Ίsos na ftei i monaksiá mu
Pollés forés monologó ki anarotiéme
an ksérun i álli póso móni niótho egó
Allá gia na `me ilikrinís
tin agonía aftís tis fonís
den to pistevo pos tin ákuse kanis
|