Δευτέρα το βράδυ θα ‘ρθω απ’ τη δουλειά
Εσύ θα κοιμάσαι με φώτα ανοιχτά
Κι αύριο πάλι θα ‘ρθουν συγγενείς
Στο σπίτι να μας δούνε
Κι αυτή την Τετάρτη θα πάω τον μικρό
Πρωί στο σχολείο το βράδυ γιατρό
Η Πέμπτη θα φύγει όπως φεύγει η ζωή
Ερήμην μου κάποιος την παρακινεί
Τα Σάββατα όμως και τις Κυριακές
Μαζεύονται οι άνθρωποι και μπλέκουν στιγμές
Μετράνε τ´ αστέρια που ανάβουν γι’ αυτούς
Στο σύνολο πόσες σιωπές μου ακούς
Να Πάμε μια βόλτα με μια σιγουριά
Να κάνουμε λίγο όπως ήταν παλιά
Πριν μάθει ο κόσμος κι η μνήμη να ζει
Δυο άνθρωποι μόνοι με τόσους μαζί
Κι αυτή τη βδομάδα χαμός στη δουλειά
Ετούτο το μήνα θα δείξει η χρονιά
Δεν πρόλαβα πάλι να ‘ρθω να σου πω
Σε θέλω μου ‘χεις λείψει
Να πάμε ταξίδια να πάμε όπου θες
Να φέρουμε εικόνες στις αποσκευές
Αγάπη δεμένη με τέτοια υλικά
Εμάς περιμένει να δει το μετά
|
Deftéra to vrádi tha ‘rtho ap’ ti duliá
Esí tha kimáse me fóta anichtá
Ki avrio páli tha ‘rthun singenis
Sto spíti na mas dune
Ki aftí tin Tetárti tha páo ton mikró
Pri sto scholio to vrádi giatró
I Pébti tha fígi ópos fevgi i zoí
Erímin mu kápios tin parakini
Ta Sávvata ómos ke tis Kiriakés
Mazevonte i ánthropi ke blékun stigmés
Metráne t´ astéria pu anávun gi’ aftus
Sto sínolo póses siopés mu akus
Na Páme mia vólta me mia siguriá
Na kánume lígo ópos ítan paliá
Prin máthi o kósmos ki i mními na zi
Dio ánthropi móni me tósus mazí
Ki aftí ti vdomáda chamós sti duliá
Etuto to mína tha diksi i chroniá
Den prólava páli na ‘rtho na su po
Se thélo mu ‘chis lipsi
Na páme taksídia na páme ópu thes
Na férume ikónes stis aposkevés
Agápi deméni me tétia iliká
Emás periméni na di to metá
|