Μαύρα γυαλιά σαν τυφλός
περπατώ στου νέφους τη σκιά.
Κι απ’ τα ακουστικά μια φωνή
μαγική κρυφά με οδηγά.
Ώρα αιχμής και βουβή
προσπερνά μια ατελείωτη στρατιά.
Μα γίνεται η βουή μουσική
κι ο ουρανός ανοίγει ξαφνικά
Φωνές που φτάνετε
από μέρη φωτισμένα.
Φωτιές μου ανάβετε
πάρτε με μαζί και μένα.
Φωνές του άγνωστου φωνές.
Ακρογιαλιές μυστικές
σκοτεινά απάτητα βουνά.
Λάμψεις στου μυαλού τις ρωγμές
πυρκαγιές σ’ αστέρια μακρινά.
Φωνές που υψώνεστε
πάνω απ’ του καιρού τη ζάλη.
Φωτιές που ενώνεστε
με τη φλόγα τη μεγάλη.
Φωνές της τρέλας μου φωνές
|
Mavra gialiá san tiflós
perpató stu néfus ti skiá.
Ki ap’ ta akustiká mia foní
magikí krifá me odigá.
Ώra echmís ke vuví
prosperná mia atelioti stratiá.
Ma ginete i vuí musikí
ki o uranós anigi ksafniká
Fonés pu ftánete
apó méri fotisména.
Fotiés mu anávete
párte me mazí ke ména.
Fonés tu ágnostu fonés.
Akrogialiés mistikés
skotiná apátita vuná.
Lámpsis stu mialu tis rogmés
pirkagiés s’ astéria makriná.
Fonés pu ipsóneste
páno ap’ tu keru ti záli.
Fotiés pu enóneste
me ti flóga ti megáli.
Fonés tis trélas mu fonés
|