|
Η γραμμή της ζωής στην παλάμη
κάθε μέρα την βλέπω τελειώνει
σαν σταγόνα που παίζει στο τζάμι
κι ένας ήλιος καυτός τη στεγνώνει
Να προλάβω να ζήσω με νοιάζει
με μυαλό με καρδιά με δυο φίλους
κι ο αέρας αέρα να βάζει
στης ψυχής μου τους χάρτινους μύλους
Φωτιά συνονόματη ψυχή τε και σώματι
στα σπλάχνα σου γέρνω
φωτιά μπες στο αίμα μου φωτιά βγες στο βλέμμα μου
να ζήσω πεθαίνω
Η γραμμή της ζωής στον καθρέφτη
μια ματιά βιαστική τίποτ’ άλλο
μια ματιά που χτυπάει και επιστρέφει
μακιγιάζ να μου πει βάλε κι άλλο
Στης καρδιάς τ’ ανοικτό το βιβλίο
δεν θ’ αφήσω μια μέρα σελίδα
στο κρυφό του έρωτά μου σχολείο
μόνο φόβο και δάκρυα είδα
Φωτιά συνονόματη ψυχή τε και σώματι
στα σπλάχνα σου γέρνω
φωτιά μπες στο αίμα μου φωτιά βγες στο βλέμμα μου
να ζήσω πεθαίνω
|
I grammí tis zoís stin palámi
káthe méra tin vlépo telióni
san stagóna pu pezi sto tzámi
ki énas ílios kaftós ti stegnóni
Na prolávo na zíso me niázi
me mialó me kardiá me dio fílus
ki o aéras aéra na vázi
stis psichís mu tus chártinus mílus
Fotiá sinonómati psichí te ke sómati
sta spláchna su gérno
fotiá bes sto ema mu fotiá vges sto vlémma mu
na zíso petheno
I grammí tis zoís ston kathréfti
mia matiá viastikí típot’ állo
mia matiá pu chtipái ke epistréfi
makigiáz na mu pi vále ki állo
Stis kardiás t’ aniktó to vivlío
den th’ afíso mia méra selída
sto krifó tu érotá mu scholio
móno fóvo ke dákria ida
Fotiá sinonómati psichí te ke sómati
sta spláchna su gérno
fotiá bes sto ema mu fotiá vges sto vlémma mu
na zíso petheno
|
