Φωτιές | Fotiés

Κάθε φορά που βραδιάζει,
Δάκρυ γίνεσαι, στάζεις,
Στο κορμί μου ανοίγεις,
Μεγάλες πληγές.

Κάθε στιγμή με τρομάζεις,
Μου αφήνεσαι αλλάζεις,
Στη ψυχή μου σκορπίζεις,
Κρυφές ενοχές…

Φωτιές ανάβεις, μέσα μου… φωτιές,
Φωτιές σκορπίζεις, μέσα μου…φωτιές

Κάθε σου κτύπος σκοτάδι,
Θες να με εξουσιάζεις,
Μέσα σου με τυλίγεις,
Με εικόνες θολές.

Κάθε σου κίνηση χάδι,
Κι ύστερα κομματιάζεις,
ό, τι σπάνιο μου δίνεις,
Και με πνίγουν φωνές.

Káthe forá pu vradiázi,
Dákri ginese, stázis,
Sto kormí mu anigis,
Megáles pligés.

Káthe stigmí me tromázis,
Mu afínese allázis,
Sti psichí mu skorpízis,
Krifés enochés…

Fotiés anávis, mésa mu… fotiés,
Fotiés skorpízis, mésa mu…fotiés

Káthe su ktípos skotádi,
Thes na me eksusiázis,
Mésa su me tilígis,
Me ikónes tholés.

Káthe su kínisi chádi,
Ki ístera kommatiázis,
ó, ti spánio mu dínis,
Ke me pnígun fonés.