Γεια ξεκλειδώνω τη πόρτα, με ρουφάει ο ήλιος
και του δέντρου του δρόμου η σκιά
Γεια, η πιο όμορφη λέξη όταν κάτι έχει φταίξει
και σε πάει ξανά μακριά
Γεια, στην απεραντοσύνη κάνω εμπιστοσύνη ταπεινά
λυτρωμένα με γεια ναι λες γιορτάζει η Σοφία
την αλληλογραφία παίρνω ήσυχα με άλλα χαρτιά
Γεια με μολύβι υπογράφω, τι χρειάζομαι γράφω
η καρδιά να μην είναι βαριά
Γεια, σε όποιον έρθει και φύγει σαν τριαντάφυλλο
ανοίγει που σκορπά ξεχασμένη ευωδιά
Γεια, το πιο ήσυχο βήμα στο λαβύρινθο βάζει φωτιά
Γεια, ότι μέσα κι απ’ έξω χρόνια έχω να παίξω το κομμάτι μου με μαστοριά
Γεια στην υγειά σου ερωτά μου κι απ’ το πριν
στο μετά μου μεταφέρθηκα προσωρινά
Γεια, τόσο απλά τόσο σκέτα και ξανά στη κουκέτα
για όλα τα άγνωστα τα αληθινά
Γεια τόσο απλά τόσο σκέτα δε γουστάρω ετικέτα
δεν ξεχνιέται αν αξίζει η χρονιά
τι οχτώ, τι εφτά, τι εννιά το ταξίδι από μέσα αρχινά
|
Gia kseklidóno ti pórta, me rufái o ílios
ke tu déntru tu drómu i skiá
Gia, i pio ómorfi léksi ótan káti échi fteksi
ke se pái ksaná makriá
Gia, stin aperantosíni káno ebistosíni tapiná
litroména me gia ne les giortázi i Sofía
tin allilografía perno ísicha me álla chartiá
Gia me molívi ipográfo, ti chriázome gráfo
i kardiá na min ine variá
Gia, se ópion érthi ke fígi san triantáfillo
anigi pu skorpá ksechasméni evodiá
Gia, to pio ísicho víma sto lavírintho vázi fotiá
Gia, óti mésa ki ap’ ékso chrónia écho na pekso to kommáti mu me mastoriá
Gia stin igiá su erotá mu ki ap’ to prin
sto metá mu metaférthika prosoriná
Gia, tóso aplá tóso skéta ke ksaná sti kukéta
gia óla ta ágnosta ta alithiná
Gia tóso aplá tóso skéta de gustáro etikéta
den ksechniéte an aksízi i chroniá
ti ochtó, ti eftá, ti enniá to taksídi apó mésa archiná
|