Αυτή την θλιβερή βραδιά
που οι καρδιές πονάνε,
ταξίδι φεύγω μακρινό,
εκεί που δε γυρνάνε.
Γεια σου ζωή φαρμακερή,
γεια σου ζωή μου μαύρη,
στάλες είναι οι χαρές σου
και βουνά οι συμφορές σου.
Στον κόσμο όποιος με πονά
δε θέλω να με κλάψει,
σαν λείψει ένας δυστυχής
δε θα χαθεί η πλάση.
Γεια σου ζωή φαρμακερή,
γεια σου ζωή μου μαύρη,
στάλες είναι οι χαρές σου
και βουνά οι συμφορές σου.
Καμιά κακία δεν κρατώ
κι ας μ’ έχουν αδικήσει
κι αν έχω βλάψει άνθρωπο,
ας μου το συγχωρήσει.
Γεια σου ζωή φαρμακερή,
γεια σου ζωή μου μαύρη,
στάλες είναι οι χαρές σου
και βουνά οι συμφορές σου.
|
Aftí tin thliverí vradiá
pu i kardiés ponáne,
taksídi fevgo makrinó,
eki pu de girnáne.
Gia su zoí farmakerí,
gia su zoí mu mavri,
stáles ine i charés su
ke vuná i simforés su.
Ston kósmo ópios me poná
de thélo na me klápsi,
san lipsi énas distichís
de tha chathi i plási.
Gia su zoí farmakerí,
gia su zoí mu mavri,
stáles ine i charés su
ke vuná i simforés su.
Kamiá kakía den krató
ki as m’ échun adikísi
ki an écho vlápsi ánthropo,
as mu to sigchorísi.
Gia su zoí farmakerí,
gia su zoí mu mavri,
stáles ine i charés su
ke vuná i simforés su.
|