|
Ανάψαν στον δρόμο τα φώτα
και πέφτει βροχή
Γύρω μας έχει νυχτώσει
κι εμείς μοναχοί
Φύγανε τα καλοκαίρια
Φθινόπωρο θα ξαναρθεί
Κι η αγάπη σου τώρα για μένα
Έχει χαθεί
Απόψε γι’ αγάπη σαν πρώτα πια δε μου μιλάς
Τα χείλη μου τα παγωμένα
ξανά δε φιλάς
Μα πες μου λοιπόν την αλήθεια
τελειώσανε όλα για μας
Δε σου ‘μεινε ούτε η συνήθεια να μ’ αγαπάς
Για αγάπη πια δε μου μιλάς
Ούτε στα μάτια με κοιτάς
Κι έγινε στάχτη μιας φωτιάς
τ’ όνειρο που ‘φτιαξα για μας
Για αγάπη πια δε μου μιλάς
Και να πονέσεις για μένα δεν πονάς
Σαν κάποιος ξένος από δίπλα μου περνάς
Και με ξεχνάς
Για αγάπη πια δε μου μιλάς
Απόψε δεν βρίσκω τον δρόμο κοντά σου να `ρθώ
Δε μ’ άφησες λίγη αγάπη για να ζεσταθώ
Με ξέχασες και σε θυμάμαι
Με πόνεσες μα σ’ αγαπώ
Για σένανε τώρα ποια να ‘μαι
Και τι να σου πω
|
Anápsan ston drómo ta fóta
ke péfti vrochí
Giro mas échi nichtósi
ki emis monachi
Fígane ta kalokeria
Fthinóporo tha ksanarthi
Ki i agápi su tóra gia ména
Έchi chathi
Apópse gi’ agápi san próta pia de mu milás
Ta chili mu ta pagoména
ksaná de filás
Ma pes mu lipón tin alíthia
teliósane óla gia mas
De su ‘mine ute i siníthia na m’ agapás
Gia agápi pia de mu milás
Oíte sta mátia me kitás
Ki égine stáchti mias fotiás
t’ óniro pu ‘ftiaksa gia mas
Gia agápi pia de mu milás
Ke na ponésis gia ména den ponás
San kápios ksénos apó dípla mu pernás
Ke me ksechnás
Gia agápi pia de mu milás
Apópse den vrísko ton drómo kontá su na `rthó
De m’ áfises lígi agápi gia na zestathó
Me kséchases ke se thimáme
Me póneses ma s’ agapó
Gia sénane tóra pia na ‘me
Ke ti na su po
|
