Το ξέρω πως όλοι οι δρόμοι δε φέρνουν σε σένα πια
μα είναι καιρός που έχω μια επιθυμία, μονάχα μια
Μια σκέψη που μες στο μυαλό μου συνέχεια γυρίζει
που με ζαλίζει και με βασανίζει
Για φαντάσου, για φαντάσου, πάλι να ‘μουνα κοντά σου
να διαβάζω στη ματιά σου παραμύθια όπως παλιά
Για φαντάσου, για φαντάσου, να ‘μουν πλάι σου εκεί κοντά σου
να κρυφτώ στην αγκαλιά σου, για φαντάσου, για φαντάσου
Δε θέλω μ’ αυτό να πιστέψεις ακόμα πως σ’ αγαπώ
γιατί κι έτσι να ‘ναι ποτέ μα ποτέ μου δε θα στο πω
Μ’ αυτή μου η σκέψη που μες στο μυαλό μου γυρίζει
πως με ζαλίζει και με βασανίζει
|
To kséro pos óli i drómi de férnun se séna pia
ma ine kerós pu écho mia epithimía, monácha mia
Mia sképsi pu mes sto mialó mu sinéchia girízi
pu me zalízi ke me vasanízi
Gia fantásu, gia fantásu, páli na ‘muna kontá su
na diavázo sti matiá su paramíthia ópos paliá
Gia fantásu, gia fantásu, na ‘mun plái su eki kontá su
na kriftó stin agkaliá su, gia fantásu, gia fantásu
De thélo m’ aftó na pistépsis akóma pos s’ agapó
giatí ki étsi na ‘ne poté ma poté mu de tha sto po
M’ aftí mu i sképsi pu mes sto mialó mu girízi
pos me zalízi ke me vasanízi
|