|
Θάλασσα πρωινή, σαν γυαλί στην Αστροπαλιά
Στόματα διψασμένα, δροσερά φιλιά
Θάλασσα βραδινή που μας χόρτασες ξαστεριά
Σώματα νυχτωμένα, μάτια φωτεινά
Κύμα να γίνεις σαν βουνό
Να μου φέρεις λίγο ουρανό
Να πιεις τ’ αθάνατο νερό
Στο γοβάκι μου το γυάλινο
Θάλασσα σκοτεινή σε περπάτησα σαν στεριά
Ως την άκρη του κόσμου για μιαν αγκαλιά
Βλέμμα μου γαλανό, ξέπλυνέ με απ’ τη σκουριά
Ερωτά μου καινούργιε και παλιά φωτιά
Κύμα να γίνεις σαν βουνό
Να μου φέρεις λίγο ουρανό
Να πιεις τ’ αθάνατο νερό
Στο γοβάκι μου το γυάλινο
Κύμα να γίνεις σαν βουνό..
|
Thálassa priní, san gialí stin Astropaliá
Stómata dipsasména, droserá filiá
Thálassa vradiní pu mas chórtases ksasteriá
Sómata nichtoména, mátia fotiná
Kíma na ginis san vunó
Na mu féris lígo uranó
Na piis t’ athánato neró
Sto gováki mu to giálino
Thálassa skotiní se perpátisa san steriá
Os tin ákri tu kósmu gia mian agkaliá
Olémma mu galanó, ksépliné me ap’ ti skuriá
Erotá mu kenurgie ke paliá fotiá
Kíma na ginis san vunó
Na mu féris lígo uranó
Na piis t’ athánato neró
Sto gováki mu to giálino
Kíma na ginis san vunó..
|
