Εγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται…
Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός…
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα…
Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί…
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές…..
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι…
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
|
Egó se écho pia ksechási
to ema mu ómos akóma se thimáte
chimóniase,
ki ómos vathiá mésa sti gi
ki ómos vathiá mésa sti gi
o ílios tu kalokeriu kimáte, kimáte…
San chróma pu onireftika ke pia den to thimáme,
ke san pligí pu arníthike na svísi o kerós…
Sárkini fotiá, gimní skiá,
to móno pu thimáme pia,
ine ta makriá su dáchtila…
Ίsos na ítane to fos tis kámaras to kleftó,
ísos na ítane i skiés pu chórevan stus tichus,
ki i thórivi tu drómu i makrini…
Ίsos na ítane to lefkó zestó su sóma, ísos,
pu ékane na miázune eónies i stigmés…..
Sárkini fotiá, gimní skiá,
to móno pu thimáme pia,
ine ta makriá su dáchtila
to móno pu thimáme…
Sárkini fotiá, gimní skiá,
to móno pu thimáme pia,
ine ta makriá su dáchtila
|