|
Δεν είναι το μυαλό μου που είναι θολωμένο,
δεν είναι το τηλέφωνο που το ‘χω πια σπασμένο,
αν είμαι λυπημένος και κλαίω όλη μέρα,
είναι γιατί μου πέταξες στα πόδια μου την βέρα.
Η αιτία, η αιτία, η αιτία είσαι εσύ κι άλλη καμία,
εσύ μου φταις, μ’ εσένα τα ‘χω
και είσ’ υπεύθυνη για ό,τι και να πάθω.
Δεν είναι το μπουκάλι αν πίνω και μεθώ,
δεν είναι το αμάξι που τρέχει σαν τρελό,
αν είμαι μεθυσμένος και τέρμα έχω το γκάζι,
το πρόβλημα δικό μου, εσένα τι σε νοιάζει.
Η αιτία, η αιτία, η αιτία είσαι εσύ κι άλλη καμία,
εσύ μου φταις, μ’ εσένα τα ‘χω
και είσ’ υπεύθυνη για ό,τι και να πάθω.
|
Den ine to mialó mu pu ine tholoméno,
den ine to tiléfono pu to ‘cho pia spasméno,
an ime lipiménos ke kleo óli méra,
ine giatí mu pétakses sta pódia mu tin véra.
I etía, i etía, i etía ise esí ki álli kamía,
esí mu ftes, m’ eséna ta ‘cho
ke is’ ipefthini gia ó,ti ke na pátho.
Den ine to bukáli an píno ke methó,
den ine to amáksi pu tréchi san treló,
an ime methisménos ke térma écho to gkázi,
to próvlima dikó mu, eséna ti se niázi.
I etía, i etía, i etía ise esí ki álli kamía,
esí mu ftes, m’ eséna ta ‘cho
ke is’ ipefthini gia ó,ti ke na pátho.
|
