Η κάθοδος των Δωριέων | I káthodos ton Doriéon

Μια φυλακή, πώς μας φτάσαν ως εκεί,
μια φυλακή, η ζωή μου φυλακή.
Χωρίς ποινή, πώς μας φτάσαν ως εκεί
και δικαστή, η ζωή μου φυλακή.

Στου Μακρυγιάννη πριν προλάβεις να μιλήσεις,
Εγγλέζου βόλι σε γονάτισε,
μας κοίταζες με βλέμμα μελαγχολικό,
να σκεφτόσουνα θαρρείς πόσο λίγο η μέρα κράτησε…

Μες στις πλατείες ένας ένας καθισμένοι,
τη μοναξιά μας τη γραμμένη,
τη σφράγισες με βλέμμα μελαγχολικό,
ποιος θα πει το μυστικό στη ζωή μας τη χαμένη.

Mia filakí, pós mas ftásan os eki,
mia filakí, i zoí mu filakí.
Chorís piní, pós mas ftásan os eki
ke dikastí, i zoí mu filakí.

Stu Makrigiánni prin prolávis na milísis,
Englézu vóli se gonátise,
mas kitazes me vlémma melagcholikó,
na skeftósuna tharris póso lígo i méra krátise…

Mes stis platies énas énas kathisméni,
ti monaksiá mas ti gramméni,
ti sfrágises me vlémma melagcholikó,
pios tha pi to mistikó sti zoí mas ti chaméni.