Ξεκινάει το καράβι για την ξενιτιά
για την ξενιτιά, για την ξενιτιά,
μάτια μου αγαπημένα πάω μακριά,
πάω μακριά, πάω μακριά.
Σ’ άλλους τόπους, σ’ άλλα μέρη
φεύγω κι ο Θεός το ξέρει,
φεύγω κι ο Θεός το ξέρει
αν γυρίσω πια.
Μια αγάπη πικραμένη στην ακρογιαλιά,
στην ακρογιαλιά, στην ακρογιαλιά,
με της θάλασσας τ’ αγέρι στέλνει τα φιλιά,
στέλνει τα φιλιά, στέλνει τα φιλιά.
Σ’ άλλους τόπους, σ’ άλλα μέρη
φεύγω κι ο Θεός το ξέρει,
φεύγω κι ο Θεός το ξέρει
αν γυρίσω πια.
|
Ksekinái to karávi gia tin ksenitiá
gia tin ksenitiá, gia tin ksenitiá,
mátia mu agapiména páo makriá,
páo makriá, páo makriá.
S’ állus tópus, s’ álla méri
fevgo ki o Theós to kséri,
fevgo ki o Theós to kséri
an giríso pia.
Mia agápi pikraméni stin akrogialiá,
stin akrogialiá, stin akrogialiá,
me tis thálassas t’ agéri stélni ta filiá,
stélni ta filiá, stélni ta filiá.
S’ állus tópus, s’ álla méri
fevgo ki o Theós to kséri,
fevgo ki o Theós to kséri
an giríso pia.
|