|
Είχα μια μάνα μάγισσα
αληθινή μαγεύτρα,
με παρατσούκλι όμορφο
του έρωτα πλανεύτρα.
Με γύρναγε μες στις φωτιές
και στ’ αντρικά τα μάτια,
ακόμα κι όταν γέλαγε
στα πρόχειρα κρεβάτια.
Τον άνεμο λιβάνιζε
κι εκείνος σταματούσε κι όλα
τα τρένα φεύγανε
για κει που αγαπούσε.
Μα δεν αγάπησε ποτέ,
θαρρώ ούτε κι εμένα.
“Ποτέ μη νιώσεις έρωτα
όσο αγαπάς εσένα”.
Μου το `λεγε και τρέχανε
καλέ μου τα μάτια της
στ’ αστέρια και το σκοτάδι
το ‘σκιζε σαν δίκοπα μαχαίρια.
Μα κείνος που την σκότωσε
είχε το βλέμμα ίσιο
και ξέχασα τα λόγια της
για να τον αγαπήσω.
|
Icha mia mána mágissa
alithiní mageftra,
me paratsukli ómorfo
tu érota planeftra.
Me girnage mes stis fotiés
ke st’ antriká ta mátia,
akóma ki ótan gélage
sta próchira krevátia.
Ton ánemo livánize
ki ekinos stamatuse ki óla
ta tréna fevgane
gia ki pu agapuse.
Ma den agápise poté,
tharró ute ki eména.
“Poté mi niósis érota
óso agapás eséna”.
Mu to `lege ke tréchane
kalé mu ta mátia tis
st’ astéria ke to skotádi
to ‘skize san díkopa macheria.
Ma kinos pu tin skótose
iche to vlémma ísio
ke kséchasa ta lógia tis
gia na ton agapíso.
|
