Η νύχτα | I níchta

Πάρε με μαζί στου έρωτά σου την ερημιά
κι αν τη ζωή μου ξοδεύω εκεί, θα σε γυρέψω στερνή φορά
σαν το ποτό που με ξεδιψά.
Πάρε με.

Πάρε με μαζί, η νύχτα ξέρει τα μυστικά,
κι εγώ τη νύχτα σ’ αναζητώ στα σκοτεινά σου περάσματα,
του έρωτα φαντάσματα.

Η νύχτα δεν είναι μια πληγή, είναι φωτιά που καίει.
Η νύχτα, του έρωτα παιδί, στην αγκαλιά σου κλαίει.

Πάρε με μαζί κι αν με πιστέψεις για μια στιγμή,
θα τραγουδήσω τη μοναξιά, θα σου φωνάξω σαν τα παιδιά.
Στην αγκαλιά σου που μεθά
πάρε με.

Πάρε με μαζί, για δες που κλαίω σαν τη βροχή,
σαν τον αγέρα που τριγυρνά στα σκοτεινά σου περάσματα
του έρωτα φαντάσματα.

Páre me mazí stu érotá su tin erimiá
ki an ti zoí mu ksodevo eki, tha se girépso sterní forá
san to potó pu me ksedipsá.
Páre me.

Páre me mazí, i níchta kséri ta mistiká,
ki egó ti níchta s’ anazitó sta skotiná su perásmata,
tu érota fantásmata.

I níchta den ine mia pligí, ine fotiá pu kei.
I níchta, tu érota pedí, stin agkaliá su klei.

Páre me mazí ki an me pistépsis gia mia stigmí,
tha tragudíso ti monaksiá, tha su fonákso san ta pediá.
Stin agkaliá su pu methá
páre me.

Páre me mazí, gia des pu kleo san ti vrochí,
san ton agéra pu trigirná sta skotiná su perásmata
tu érota fantásmata.