|
Σε βαθιά σπηλιά με οχτώ σκυλιά
θα περάσω το υπόλοιπο του βίου.
Θα `χω συντροφιά μια φασκομηλιά
και μια γκόμενα γι’ αυτή την ερημιά των δύο.
Θα `ρχονται τα βράδια τα παλιά να κάνουν επισκέψεις,
κάτι θα κερνάμε τα σκυλιά και τράβα εσύ να κλέψεις.
Θα `ρχονται τα βράδια τα παιδιά να παίζουν μαντολίνα,
νύχτα μαύρη του έρωτα φωλιά και κάτω η Αθήνα.
Τίποτα καρδιά δε θα πονά απ’ αυτά που κάποτε
μας κάνανε κομμάτια,
μόνο τελικά, ειλικρινά, αυτά τα δυο σου τα σκληρά,
τα παραπονεμένα μάτια.
Σε βαθύ γκρεμό θα βρω λυτρωμό,
θα πετάξω της ζωής μου τα σκουπίδια,
κι ό.τι φοβερό και σιχαμερό,
θα του δώσω μια, να πάει στα τσακίδια.
Θα `ρχονται τα Σάββατα οι φρουροί, οι μαύροι δολοφόνοι,
με μοτοσυκλέτες, σαν ουρί, σφαγμένα από τον Τζώνη,
θα `ρχονται τα σούρουπα οι θείες με τα σοκολατάκια,
εύκολα σκοτώνονται αυτές και πάνε στα χαντάκια.
Τίποτα καρδιά δε θα πονά απ’ αυτά που κάποτε
μας κάνανε κομμάτια,
μόνο τελικά, ειλικρινά, αυτά τα δυο σου τα σκληρά,
τα παραπονεμένα μάτια.
Κυριακή γιατί, το `χω φανταστεί
θα `ρχονται παιδιά με κιάλια υπασπιστή,
μαζί να μελετάμε,
της πόλεως τη λειτουργία, κοίτα,
είναι όλοι ορατοί, να τα σπίτια, να οι φούρνοι,
να η καφετέρια και να η Παναγία.
|
Se vathiá spiliá me ochtó skiliá
tha peráso to ipólipo tu víu.
Tha `cho sintrofiá mia faskomiliá
ke mia gkómena gi’ aftí tin erimiá ton dío.
Tha `rchonte ta vrádia ta paliá na kánun episképsis,
káti tha kernáme ta skiliá ke tráva esí na klépsis.
Tha `rchonte ta vrádia ta pediá na pezun mantolína,
níchta mavri tu érota foliá ke káto i Athína.
Típota kardiá de tha poná ap’ aftá pu kápote
mas kánane kommátia,
móno teliká, ilikriná, aftá ta dio su ta sklirá,
ta paraponeména mátia.
Se vathí gkremó tha vro litromó,
tha petákso tis zoís mu ta skupídia,
ki ó.ti foveró ke sichameró,
tha tu dóso mia, na pái sta tsakídia.
Tha `rchonte ta Sávvata i fruri, i mavri dolofóni,
me motosiklétes, san urí, sfagména apó ton Tzóni,
tha `rchonte ta surupa i thies me ta sokolatákia,
efkola skotónonte aftés ke páne sta chantákia.
Típota kardiá de tha poná ap’ aftá pu kápote
mas kánane kommátia,
móno teliká, ilikriná, aftá ta dio su ta sklirá,
ta paraponeména mátia.
Kiriakí giatí, to `cho fantasti
tha `rchonte pediá me kiália ipaspistí,
mazí na meletáme,
tis póleos ti liturgia, kita,
ine óli orati, na ta spítia, na i furni,
na i kafetéria ke na i Panagia.
|
