Με κοιτάς και γίνομαι κομμάτια
Φλόγες βγάζουνε τα μαύρα σου τα μάτια
Κι αν μου δώσεις το φιλί που μου χρωστάς
Στ’ ουρανού θ’ ανεβώ τα παλάτια
Για τα μάτια σου τα δυο θα τα κάνω ρημαδιό
Και στην κόλαση για χάρη σου πηγαίνω
Εγώ μάτια μου γλυκά είμαι Θεσσαλονικιά
Κι άμα λάχει από έρωτα πεθαίνω
Με κοιτάς και λιώνω σαν το χιόνι
Η ματιά σου σαν μαχαίρι με καρφώνει
Έλα βάλε στο κορμάκι μου φωτιά
Δεν μπορώ τις νύχτες να `μαι μόνη
|
Me kitás ke ginome kommátia
Flóges vgázune ta mavra su ta mátia
Ki an mu dósis to filí pu mu chrostás
St’ uranu th’ anevó ta palátia
Gia ta mátia su ta dio tha ta káno rimadió
Ke stin kólasi gia chári su pigeno
Egó mátia mu gliká ime Thessalonikiá
Ki áma láchi apó érota petheno
Me kitás ke lióno san to chióni
I matiá su san macheri me karfóni
Έla vále sto kormáki mu fotiá
Den boró tis níchtes na `me móni
|