|
Κρατάει καιρό αυτή η ανάγκη
Κρυμμένη μέσα μας βαθιά
Και δεν τολμάει η αγάπη
Να μας ανοίξει τα φτερά
Κι εγώ πεθαίνω στη ματιά σου
Και θέλω τόσα να σου πω
Να αφεθώ στην αγκαλιά σου
Να ταξιδέψω κι όπου βγω
Ποιος θα κάνει το βήμα
Ποιος θα ανοίξει την πόρτα
Ποιος θα πει όσα νιώθει
Να σπάσει η σιωπή
Ποιος θα βγει απ’ το σκοτάδι
Ποιος θα ανάψει τα φώτα
Ας τολμούσες καρδιά μου
Να ήσουνα εσύ
Μετράει αντίστροφα ο χρόνος
Περνά και χάνεται η στιγμή
Στα φώτα λούζεται ο δρόμος
Κι εμείς ακόμα στη σιωπή
|
Kratái keró aftí i anágki
Krimméni mésa mas vathiá
Ke den tolmái i agápi
Na mas aniksi ta fterá
Ki egó petheno sti matiá su
Ke thélo tósa na su po
Na afethó stin agkaliá su
Na taksidépso ki ópu vgo
Pios tha káni to víma
Pios tha aniksi tin pórta
Pios tha pi ósa nióthi
Na spási i siopí
Pios tha vgi ap’ to skotádi
Pios tha anápsi ta fóta
As tolmuses kardiá mu
Na ísuna esí
Metrái antístrofa o chrónos
Perná ke chánete i stigmí
Sta fóta luzete o drómos
Ki emis akóma sti siopí
|
