Είν’ το τραγούδι ελπίδα κι ευχή,
μικρό καλοκαίρι,
σαν των αγγέλων γαλάζια η πνοή,
σ’ αγγίζει το χέρι.
Μέσα στις πόλεις γυρνάς
και κάτι προσμένεις,
μα όταν κοιτάς ουρανό, πώς γίνετ’ αυτό,
μίλια να φεύγεις μακριά και να `σαι εδώ,
τόσα μίλια να φεύγεις μακριά και να `σαι εδώ.
Αν μ’ αγαπάς μην κοιτάς χαμηλά
κι ο ήλιος θα φέρει
ένα ζεστό δειλινό να σου πω
να γίνουμε ταίρι.
Μέσα στις πόλεις γυρνάς
και κάτι προσμένεις,
μα όταν κοιτάς ουρανό, πώς γίνετ’ αυτό,
μίλια να φεύγεις μακριά και να `σαι εδώ,
τόσα μίλια να φεύγεις μακριά και να `σαι εδώ.
|
In’ to tragudi elpída ki efchí,
mikró kalokeri,
san ton angélon galázia i pnoí,
s’ angizi to chéri.
Mésa stis pólis girnás
ke káti prosménis,
ma ótan kitás uranó, pós ginet’ aftó,
mília na fevgis makriá ke na `se edó,
tósa mília na fevgis makriá ke na `se edó.
An m’ agapás min kitás chamilá
ki o ílios tha féri
éna zestó dilinó na su po
na ginume teri.
Mésa stis pólis girnás
ke káti prosménis,
ma ótan kitás uranó, pós ginet’ aftó,
mília na fevgis makriá ke na `se edó,
tósa mília na fevgis makriá ke na `se edó.
|