Μου ‘πες ότι δεν ξέρω ν’ αγαπώ
πως όλα τελειώνουνε απόψε εδώ,
πως τίποτα δεν πρέπει, άλλο, να σου πω
δεν το μπορώ.
Ίσως να ησυχάσω όταν πια σε χάσω
ίσως να ησυχάσω όταν φύγεις,
ίσως να ησυχάσω όταν πια σε χάσω
ίσως να ησυχάσω αν μ’ αφήσεις.
Μου ‘πες ότι δεν ξέρω ν’ αγαπώ,
χωρίς εσένα εγώ στο άπειρο πετώ,
το σ’ αγαπώ μου δε σου είναι αρκετό
δεν σε μπορώ.
Ίσως να ησυχάσω όταν πια σε χάσω
ίσως να ησυχάσω όταν φύγεις,
ίσως να ησυχάσω όταν πια σε χάσω
ίσως να ησυχάσω αν μ’ αφήσεις.
|
Mu ‘pes óti den kséro n’ agapó
pos óla teliónune apópse edó,
pos típota den prépi, állo, na su po
den to boró.
Ίsos na isicháso ótan pia se cháso
ísos na isicháso ótan fígis,
ísos na isicháso ótan pia se cháso
ísos na isicháso an m’ afísis.
Mu ‘pes óti den kséro n’ agapó,
chorís eséna egó sto ápiro petó,
to s’ agapó mu de su ine arketó
den se boró.
Ίsos na isicháso ótan pia se cháso
ísos na isicháso ótan fígis,
ísos na isicháso ótan pia se cháso
ísos na isicháso an m’ afísis.
|