Ιωάννα και Μαριέτα, εδώ ξεκουραζόμαστε
μετά την εκδρομή στα Σπάτα, μηχανή μας φόνευσε
να ζήσω πιο πολύ ήθελα από τα 17 μου
εδώ βρίσκομαι θαμμένος, δίπλα στα πουρνάρια
και πιο πολύ πέρα θαρρώ, ο φίλος μου ο Νίκος
μια λάμψη στην εξάτμιση μας έκοψε τη φόρα
Στην αυλή της δόλιας μάνας μου
θα βρείτε το σκελετό της μηχανής μου
στο ντουλάπι τα παπούτσια μου
σ’ αυτά εδώ τα χώματα τα κόκαλά μου
όχι να λυπηθώ που πέθανα με μηχανάκι
γιατί αν ζούσα εγώ, εδώ μαζί σας,
σ’ αυτή την άθλια πόλη, ποιος θα με πρόσεχε
|
Ioánna ke Mariéta, edó ksekurazómaste
metá tin ekdromí sta Spáta, michaní mas fónefse
na zíso pio polí íthela apó ta 17 mu
edó vrískome thamménos, dípla sta purnária
ke pio polí péra tharró, o fílos mu o Níkos
mia lámpsi stin eksátmisi mas ékopse ti fóra
Stin avlí tis dólias mánas mu
tha vrite to skeletó tis michanís mu
sto ntulápi ta paputsia mu
s’ aftá edó ta chómata ta kókalá mu
óchi na lipithó pu péthana me michanáki
giatí an zusa egó, edó mazí sas,
s’ aftí tin áthlia póli, pios tha me próseche
|