|
Κι αν έκανα προσπάθειες μαζί σου
χαμένος χρόνος ήταν εξ αρχής
Γι’ αυτό κι όπως έστρωσες, κοιμήσου
Και όταν θα ξυπνήσεις θα μου πεις
Το ένα λάθος έφερνε το άλλο
Εσύ δεν σταματούσες πουθενά
Το λάθος, το δικό μου το μεγάλο
που άντεξα και τόσο τελικά
Και κάτι ακόμη
μην μπεις στον κόπο
να μου πεις ποτέ συγγνώμη
ούτε αυτή, ούτε κανείς δεν διορθώνει
και πόσο λίγη αποδείχτηκες πως ήσουν
Και κάτι ακόμη
όταν θα πω για μένα κάτι πως τελειώνει
Ούτε ο Θεος δεν μου αλλάζει πλέον γνώμη
Φύγε και μην σε ξαναδώ, εξαφανίσου από δω
Κι αν έκανα υπομονή κοντά σου
Κι αν έριξα νερό μες το κρασί
Μονά. ζυγά τα ήθελες δικά σου
Δεν μ’ άφησες καμιά επιλογή
Το δρόμο μου θα βρω, μην με φοβάσαι
Να δούμε τι θα κάνεις τώρα εσύ
Ήταν απλά τιμή σου να θυμάσαι
που γέμισα την άδεια σου ζωή
Και κάτι ακόμη
μην μπεις στον κόπο
να μου πεις ποτέ συγγνώμη
ούτε αυτή, ούτε κανείς δεν διορθώνει
και πόσο λίγη αποδείχτηκες πως ήσουν
Και κάτι ακόμη
όταν θα πω για μένα κάτι πως τελειώνει
Ούτε ο Θεος δεν μου αλλάζει πλέον γνώμη
Φύγε και μην σε ξαναδώ, εξαφανίσου από δω
|
Ki an ékana prospáthies mazí su
chaménos chrónos ítan eks archís
Gi’ aftó ki ópos éstroses, kimísu
Ke ótan tha ksipnísis tha mu pis
To éna láthos éferne to állo
Esí den stamatuses puthená
To láthos, to dikó mu to megálo
pu ánteksa ke tóso teliká
Ke káti akómi
min bis ston kópo
na mu pis poté singnómi
ute aftí, ute kanis den diorthóni
ke póso lígi apodichtikes pos ísun
Ke káti akómi
ótan tha po gia ména káti pos telióni
Oíte o Theos den mu allázi pléon gnómi
Fíge ke min se ksanadó, eksafanísu apó do
Ki an ékana ipomoní kontá su
Ki an ériksa neró mes to krasí
Moná. zigá ta ítheles diká su
Den m’ áfises kamiá epilogí
To drómo mu tha vro, min me fováse
Na dume ti tha kánis tóra esí
Ήtan aplá timí su na thimáse
pu gémisa tin ádia su zoí
Ke káti akómi
min bis ston kópo
na mu pis poté singnómi
ute aftí, ute kanis den diorthóni
ke póso lígi apodichtikes pos ísun
Ke káti akómi
ótan tha po gia ména káti pos telióni
Oíte o Theos den mu allázi pléon gnómi
Fíge ke min se ksanadó, eksafanísu apó do
|
