Είμαι κλεισμένος στον εαυτό μου
και πολεμάω τον πανικό μου
το όνομά σου γράφω σε τοίχους
και της ψυχής μου κλείνω τους ήχους
Νιώθω ο αέρας να λιγοστεύει
και το δωμάτιο όλο στενεύει
αναρωτιέμαι πως έχω χάσει
και πόσες μέρες έχουν περάσει
Και πάλι μόνος εγώ κι ο πόνος
μες στο σκοτάδι κι απόψε θα χαθώ
και πάλι μόνος εγώ κι ο πόνος
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ
Είμαι κλεισμένος στον εαυτό μου
και το μεγάλο εγωισμό μου
έχω διαλύσει απόψε πάλι
έχω αδειάσει κι άλλο μπουκάλι
Η μοναξιά μου μ’ έχει παγώσει
και τα τσιγάρα έχουν τελειώσει
γέρνω επάνω στο άδειο τραπέζι
κι η αντοχή μου μαζί μου παίζει
Και πάλι μόνος εγώ κι ο πόνος
μες στο σκοτάδι κι απόψε θα χαθώ
και πάλι μόνος εγώ κι ο πόνος
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ
|
Ime klisménos ston eaftó mu
ke polemáo ton panikó mu
to ónomá su gráfo se tichus
ke tis psichís mu klino tus íchus
Niótho o aéras na ligostevi
ke to domátio ólo stenevi
anarotiéme pos écho chási
ke póses méres échun perási
Ke páli mónos egó ki o pónos
mes sto skotádi ki apópse tha chathó
ke páli mónos egó ki o pónos
ke páli apópse tha s’ onireftó
Ime klisménos ston eaftó mu
ke to megálo egismó mu
écho dialísi apópse páli
écho adiási ki állo bukáli
I monaksiá mu m’ échi pagósi
ke ta tsigára échun teliósi
gérno epáno sto ádio trapézi
ki i antochí mu mazí mu pezi
Ke páli mónos egó ki o pónos
mes sto skotádi ki apópse tha chathó
ke páli mónos egó ki o pónos
ke páli apópse tha s’ onireftó
|