Έφτασα εδώ που έχω φτάσει,
για σένα που αγάπησα με πάθος,
σ’ έχασα και όλα τα `χω χάσει
γιατί ήσουν το μεγάλο μου το λάθος.
Και σε θυμάμαι, και σε θυμάμαι,
πονάω τις νύχτες που αγκαλιά σου δεν κοιμάμαι,
και σε θυμάμαι, και σε θυμάμαι,
φύγε απ’ τη σκέψη μου, δε θέλω να θυμάμαι.
Έφτασα κι εγώ στα όριά μου,
μα είπα “μπόρα είναι, θα περάσει”,
έφταιξα που σε πλήγωσα καρδιά μου,
μα ποιος μπορεί μι’ αγάπη να δικάσει.
Και σε θυμάμαι, και σε θυμάμαι,
πονάω τις νύχτες που αγκαλιά σου δεν κοιμάμαι,
και σε θυμάμαι, και σε θυμάμαι,
φύγε απ’ τη σκέψη μου, δε θέλω να θυμάμαι.
|
Έftasa edó pu écho ftási,
gia séna pu agápisa me páthos,
s’ échasa ke óla ta `cho chási
giatí ísun to megálo mu to láthos.
Ke se thimáme, ke se thimáme,
ponáo tis níchtes pu agkaliá su den kimáme,
ke se thimáme, ke se thimáme,
fíge ap’ ti sképsi mu, de thélo na thimáme.
Έftasa ki egó sta óriá mu,
ma ipa “bóra ine, tha perási”,
éfteksa pu se plígosa kardiá mu,
ma pios bori mi’ agápi na dikási.
Ke se thimáme, ke se thimáme,
ponáo tis níchtes pu agkaliá su den kimáme,
ke se thimáme, ke se thimáme,
fíge ap’ ti sképsi mu, de thélo na thimáme.
|