|
Στα Κάτω τα Πετράλωνα,
αργούσες και σε μάλωνα,
αλλά σε συγχωρούσα.
Σ’ άνοιγα πόρτα, εγώ, κι αγκαλιά,
κι όλα τα ξέχναγα μες στα φιλιά,
μα εκμεταλλευόσουνα,
το ότι σ’ αγαπούσα.
Και στο ’λεγα, Χρηστάκη μου,
να μην το παρακάνεις
γιατί με θέλει κι ο Θωμάς
και μ’ αγαπάει κι ο Γιάννης.
Να βάλεις το σακάκι σου,
να πάρεις το σοκάκι σου,
να τρέξεις για τις μπούλες.
Και οι κουβέντες σου και τα λιμά
κάνουνε μόνο για το σινεμά,
και τ’ αντρικά σου δάκρυα
για τις μαθητριούλες.
Και στο ’λεγα, Χρηστάκη μου,
να μην το παρακάνεις
γιατί με θέλει κι ο Θωμάς
και μ’ αγαπάει κι ο Γιάννης.
Στα Κάτω τα Πετράλωνα,
τα σφάλματά σου μπάλωνα
και σκέπαζα πολλά σου.
Μύριζες ούζο τα βράδια συχνά,
τον κουρασμένο μου έκανες πια
και άγνωστα τηλέφωνα
έβρισκα στα χαρτιά σου.
Και στο ’λεγα, Χρηστάκη μου,
να μην το παρακάνεις
γιατί με θέλει κι ο Θωμάς
και μ’ αγαπάει κι ο Γιάννης.
|
Sta Káto ta Petrálona,
arguses ke se málona,
allá se sigchorusa.
S’ ániga pórta, egó, ki agkaliá,
ki óla ta kséchnaga mes sta filiá,
ma ekmetallevósuna,
to óti s’ agapusa.
Ke sto ’lega, Christáki mu,
na min to parakánis
giatí me théli ki o Thomás
ke m’ agapái ki o Giánnis.
Na vális to sakáki su,
na páris to sokáki su,
na tréksis gia tis bules.
Ke i kuvéntes su ke ta limá
kánune móno gia to sinemá,
ke t’ antriká su dákria
gia tis mathitriules.
Ke sto ’lega, Christáki mu,
na min to parakánis
giatí me théli ki o Thomás
ke m’ agapái ki o Giánnis.
Sta Káto ta Petrálona,
ta sfálmatá su bálona
ke sképaza pollá su.
Mírizes uzo ta vrádia sichná,
ton kurasméno mu ékanes pia
ke ágnosta tiléfona
évriska sta chartiá su.
Ke sto ’lega, Christáki mu,
na min to parakánis
giatí me théli ki o Thomás
ke m’ agapái ki o Giánnis.
|
