Κοίτα, κοίτα με, στάχτη όσα είδαμε, απ’ την αρχή ξεκινώ
Κι ό,τι αγάπησα, ό,τι σου λάτρεψα πάλι μονάχη θα βρω
Κοίτα, κοίτα με, όλα όσα είπαμε τα καταπίνω εγώ
Κι απ’ την πίκρα μου, κι από την νύχτα μου σήμερα θα γεννηθώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλα τα λάθη μου έχω στην πλάτη μου, μα είμαι καινούργια εγώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλο το δάκρυ μου στέγνωσε, αγάπη μου, κι είμαι καινούργια εγώ
Κοίτα τι έγινε, τι, τι απέγινε κοίτα
Κι αν πρέπει κάποιος να χάσει, χρέωσε μου την ήττα
Είμαι πίτα, απόψε το δωμάτιο όλο μικραίνει
Και μια φωνή μες στα αυτιά μου που δε σωπαίνει
Κι όλο ανεβαίνει η θερμοκρασία, πάω να τρελαθώ
Αν δεν μπορείς να μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάω εγώ
Κι αυτό μου φτάνει, το μηδέν δεν το φοβάμαι
Ουρανό θέλω από πάνω μου να έχω όταν κοιμάμαι
Μες στα ρολόγια οι δείκτες ενώθηκαν, όμως
Τόσα χρόνια κι ακόμα δεν τέλειωσε ο χρόνος
Δώσ’ μου λόγια, απ’ τ’ άγνωστο δείξε μου κάτι
Κι άλλη αγάπη υπάρχει μετά την αγάπη
Κράτα, κράτα με, πάλι περπάτα με στ’ άγνωστο που σου ζητώ
Κι απ’ το ένα μου τ’ άπειρο γέννα μου μαζί σου να μοιραστώ
Κράτα, κράτα με, μόνο αγάπα με, να πάμε στον ουρανό
Κι όταν φτάσουμε, να πέφτω άσε με, ξέρω να σώζομαι εγώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλα τα λάθη μου έχω στην πλάτη μου, μα είμαι καινούργια εγώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλο το δάκρυ μου στέγνωσε, αγάπη μου, κι είμαι καινούργια εγώ
Έχω πεθάνει κι έχω ξαναγεννηθεί απ’ την στάχτη μου
Ξέρω να σώζομαι εγώ, μη φοβάσαι, αγάπη μου
Στα μάτια σε κοιτάω, εσύ απ’ το χέρι κράτα με
Κι αν θέλεις, κάνε μου μια χάρη, άμα σου περισσεύει, αγάπα με
Κι όταν φτάσουμε, να πέφτω άσε με, ξέρω να σώζομαι εγώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλα τα λάθη μου έχω στην πλάτη μου, μα είμαι καινούργια εγώ
Χρόνια που πέθαινα, χρόνια που τέλειωνα κι είμαι ακόμα εδώ
Όλο το δάκρυ μου στέγνωσε, αγάπη μου, κι είμαι καινούργια εγώ
|
Kita, kita me, stáchti ósa idame, ap’ tin archí ksekinó
Ki ó,ti agápisa, ó,ti su látrepsa páli monáchi tha vro
Kita, kita me, óla ósa ipame ta katapíno egó
Ki ap’ tin píkra mu, ki apó tin níchta mu símera tha gennithó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όla ta láthi mu écho stin pláti mu, ma ime kenurgia egó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όlo to dákri mu stégnose, agápi mu, ki ime kenurgia egó
Kita ti égine, ti, ti apégine kita
Ki an prépi kápios na chási, chréose mu tin ítta
Ime píta, apópse to domátio ólo mikreni
Ke mia foní mes sta aftiá mu pu de sopeni
Ki ólo aneveni i thermokrasía, páo na trelathó
An den boris na m’ agapás, m’ agapáo egó
Ki aftó mu ftáni, to midén den to fováme
Oiranó thélo apó páno mu na écho ótan kimáme
Mes sta rológia i diktes enóthikan, ómos
Tósa chrónia ki akóma den téliose o chrónos
Dós’ mu lógia, ap’ t’ ágnosto dikse mu káti
Ki álli agápi ipárchi metá tin agápi
Kráta, kráta me, páli perpáta me st’ ágnosto pu su zitó
Ki ap’ to éna mu t’ ápiro génna mu mazí su na mirastó
Kráta, kráta me, móno agápa me, na páme ston uranó
Ki ótan ftásume, na péfto áse me, kséro na sózome egó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όla ta láthi mu écho stin pláti mu, ma ime kenurgia egó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όlo to dákri mu stégnose, agápi mu, ki ime kenurgia egó
Έcho petháni ki écho ksanagennithi ap’ tin stáchti mu
Kséro na sózome egó, mi fováse, agápi mu
Sta mátia se kitáo, esí ap’ to chéri kráta me
Ki an thélis, káne mu mia chári, áma su perissevi, agápa me
Ki ótan ftásume, na péfto áse me, kséro na sózome egó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όla ta láthi mu écho stin pláti mu, ma ime kenurgia egó
Chrónia pu péthena, chrónia pu téliona ki ime akóma edó
Όlo to dákri mu stégnose, agápi mu, ki ime kenurgia egó
|