|
Οι σκιές στην κάμαρά μου μπροστά μου αλλάζουν μορφές
βάζουνε ρούχα και σώμα και βρίσκουν στο στόμα φωνές
Κάθονται απέναντί μου, ψυχή μου, θροΐζουν πνοές
Αναμνήσεις τρυφερές…
Πέτρα, χώμα, ξύλο και χρώμα
παίρνουν σχήμα, ακούω το βήμα
ήρθες, μείνε, τύψη μου γίνε
αχ αγάπη, καρδιά φλογάτη η αγκαλιά μου
εσύ στη μοναξιά…
Οι σκιές στην κάμαρά μου κοντά μου σε φέρνουν ξανά
πιάσαμε σιγά κουβέντα, η αγάπη ποτέ δεν ξεχνά
Είναι μες τις αναμνήσεις και όταν βραδιάζει γυρνά
Αναμνήσεις τρυφερές
|
I skiés stin kámará mu brostá mu allázun morfés
vázune rucha ke sóma ke vrískun sto stóma fonés
Káthonte apénantí mu, psichí mu, throΐzun pnoés
Anamnísis triferés…
Pétra, chóma, ksílo ke chróma
pernun schíma, akuo to víma
írthes, mine, típsi mu gine
ach agápi, kardiá flogáti i agkaliá mu
esí sti monaksiá…
I skiés stin kámará mu kontá mu se férnun ksaná
piásame sigá kuvénta, i agápi poté den ksechná
Ine mes tis anamnísis ke ótan vradiázi girná
Anamnísis triferés
|
