|
Με μάτια σπασμένα θλιμμένου παιδιού
Στέκεις εκεί στο κατώφλι του νου
Και οι αναμνήσεις που κρύβω βαθιά
Δεν ξέρω αν είναι κάτι που έχω
Ή κάτι που έχασα πια…
Καλή σου νύχτα
και να μ’ αγαπάς…
Ό,τι θυμάσαι, λένε μέσα σου ζει
Ζει και τρυπάει σαν βελόνα πικρή
Πικρή σαν το γέλιο μεθυσμένου τρελού
Κάποιου πρεζάκια αρχαγγέλου
Στο βράχο του Λυκαβηττού
Καλή σου νύχτα
και να μ’ αγαπάς…
Τι ώρα πήγε ποιος έχει φωτιά
Μίλα μου, είναι η σιωπή πιο βαριά
Πιο βαριά κι απ’ τα φώτα
Πιο βαριά κι απ’ τους καπνούς
Κι ένα κουρέλι τραγούδησε το τελευταίο του μπλουζ
Καλή σου νύχτα
και να μ’ αγαπάς..
|
Me mátia spasména thlimménu pediu
Stékis eki sto katófli tu nu
Ke i anamnísis pu krívo vathiá
Den kséro an ine káti pu écho
Ή káti pu échasa pia…
Kalí su níchta
ke na m’ agapás…
Ό,ti thimáse, léne mésa su zi
Zi ke tripái san velóna pikrí
Pikrí san to gélio methisménu trelu
Kápiu prezákia archangélu
Sto vrácho tu Likavittu
Kalí su níchta
ke na m’ agapás…
Ti óra píge pios échi fotiá
Míla mu, ine i siopí pio variá
Pio variá ki ap’ ta fóta
Pio variá ki ap’ tus kapnus
Ki éna kuréli tragudise to telefteo tu bluz
Kalí su níchta
ke na m’ agapás..
|
