|
Λες και είχα χρόνια να σε δω
μου μοιάζει τόσο ξαφνικό
που γίνεται αλήθεια.
Μου λες, δεν το αντέχεις και εγώ
πνίγω τις λέξεις στο μυαλό
σαν μια κακή συνήθεια
Γιατί, κάθε φορά η λογική
να φαίνεται σαν φυλακή
όποτε με κοιτάζεις
Γιατί να είναι η θάλασσα τρελή
να μου θυμίζει πως κι εσύ
με το βυθό της μοιάζεις
Ξενυχτώ να σου λέω καλημέρα
μα όσα θέλω δε βλέπουν το φως
κι έτσι έφυγε άλλη μια μέρα
και ο έρωτας μένει κρυφός
και ο έρωτας μένει κρυφός
Αυτό ίσως να ήτανε γραφτό
ήσουνα κύμα μας εγώ
ήθελα εδώ να μείνεις.
Γι’ αυτό έμεινα εκεί να σε κοιτώ
σαν ήλιο απογευματινό
στη θάλασσα να σβήνεις.
Ξενυχτώ να σου λέω καλημέρα
μα όσα θέλω δε βλέπουν το φως
κι έτσι έφυγε άλλη μια μέρα
και ο έρωτας μένει κρυφός
και ο έρωτας μένει κρυφός
Κι αν όλα μου τα βράδια πήρανε
το σχήμα απ’ το κορμί σου
τον ήχο της φωνής σου
στα χέρια μου τα χάδια μείνανε
για να ‘μαι η δύναμη σου
γι’αυτό αποκοιμήσου
Ξενυχτώ να σου λέω καλημέρα
μα όσα θέλω δε βλέπουν το φως
κι έτσι έφυγε άλλη μια μέρα
και ο έρωτας μένει κρυφός
και ο έρωτας μένει κρυφός
|
Les ke icha chrónia na se do
mu miázi tóso ksafnikó
pu ginete alíthia.
Mu les, den to antéchis ke egó
pnígo tis léksis sto mialó
san mia kakí siníthia
Giatí, káthe forá i logikí
na fenete san filakí
ópote me kitázis
Giatí na ine i thálassa trelí
na mu thimízi pos ki esí
me to vithó tis miázis
Ksenichtó na su léo kaliméra
ma ósa thélo de vlépun to fos
ki étsi éfige álli mia méra
ke o érotas méni krifós
ke o érotas méni krifós
Aftó ísos na ítane graftó
ísuna kíma mas egó
íthela edó na minis.
Gi’ aftó émina eki na se kitó
san ílio apogevmatinó
sti thálassa na svínis.
Ksenichtó na su léo kaliméra
ma ósa thélo de vlépun to fos
ki étsi éfige álli mia méra
ke o érotas méni krifós
ke o érotas méni krifós
Ki an óla mu ta vrádia pírane
to schíma ap’ to kormí su
ton ícho tis fonís su
sta chéria mu ta chádia minane
gia na ‘me i dínami su
gi’aftó apokimísu
Ksenichtó na su léo kaliméra
ma ósa thélo de vlépun to fos
ki étsi éfige álli mia méra
ke o érotas méni krifós
ke o érotas méni krifós
|
