Σ’ ένα κόσμο γκρεμισμένο
δίχως τέλος και αρχή,
δεν μπορούσα κι είπα φεύγω,
η καρδιά μου σε μισεί.
Θα ζω καλύτερα μόνη,
φωτιά στο κρύο, στο χιόνι,
θα βρω καινούργιες ελπίδες
αυτά που εσύ δεν τα είδες.
Σ’ ένα ψέμα καλυμμένο
με αγάπη και στοργή,
δεν μπορούσα να πεθαίνω
λίγο λίγο μια ζωή.
Θα ζω καλύτερα μόνη,
φωτιά στο κρύο, στο χιόνι,
θα βρω καινούργιες ελπίδες
αυτά που εσύ δεν τα είδες.
|
S’ éna kósmo gkremisméno
díchos télos ke archí,
den borusa ki ipa fevgo,
i kardiá mu se misi.
Tha zo kalítera móni,
fotiá sto krío, sto chióni,
tha vro kenurgies elpídes
aftá pu esí den ta ides.
S’ éna pséma kalimméno
me agápi ke storgí,
den borusa na petheno
lígo lígo mia zoí.
Tha zo kalítera móni,
fotiá sto krío, sto chióni,
tha vro kenurgies elpídes
aftá pu esí den ta ides.
|